ÖNE ÇIKAN HABERLER |
DoÄŸduÄŸunda kendisine verilen isim, “Halit Özdemir Arun”du. Ama o, ÅŸiirlerini Özdemir Asaf olarak yazdı. Asaf’ın ilk yazısı, “Servet-i Fünun”da yayımlamıştı. Ardından da ÅŸiir, yazı ve çevirileri, “Uyanış”, “Varlık”, “Åžadırvan”, Yeditepe”, “Türk Dili”, “Türkçe”, “Edebiyat Dünyası” gibi pek çok dergide ve “Vatan”gazetesinin sanat sayfalarında yayımlanmaya devam etti…
Asaf, çocukken akciÄŸer rahatsızlığı geçirmiÅŸti ve bu durum, 1979’da tekrar nüksetti. Aralık 1980’de de, tedavi görmeye baÅŸladı. Beyninde ciddi bir tümör tespit edilen, hayata hep duygulu gözlerle bakan ÅŸair Özdemir Asaf, 38 yıl önce bugün, hayata gözlerini kapadı…
Onu, ÅŸiirlerinden seçkiler ve sonsuz duygu yüklü edebi yönüne deÄŸinerek anıyoruz…
Asaf, aktif yazma yaÅŸamının yanında,1951’de, “Sanat Basımevi”ni kurarak matbaacılığa baÅŸladı. 1955’te de “Yuvarlak Masa Yayınları”nı kurdu ve art arda ÅŸiir kitaplarını yayımladı. Çeviri ve ÅŸiir kitaplarını yayımlıyordu. Ancak bu yayın organlarını 1970’te kapatacaktı…
Åžiir, onun hayatında hep ayrı bir yerde oldu. İlk ÅŸiirleri ikilik ve dörtlükler ÅŸeklindeydi. YoÄŸun bir söyleyiÅŸ özelliÄŸi ile ÅŸiirlerini kaleme alan Asaf, tema olarak insan ve toplum iliÅŸkilerini iÅŸledi. Çokça yer verdiÄŸi sevgi, ayrılık, ölüm, hüzün temaları, son dönemlerinde yazdığı ÅŸiirlerinde, yerini kaçış ve umutsuzluk duygularına bırakacaktı…
Ömrünü ÅŸiire adayan Asaf, 1959’da, Belçika Milletlerarası Åžiir Bienali’ne, “Türk Edebiyatçılar BirliÄŸi Temsilcisi” olarak davet edildi. 1966’da da, Yugoslavya’daki Åžiir Kongresi’ne, Makedonya Yazarlar BirliÄŸi’nin davetlisiydi…
Asaf, “Çiçekleri Yemeyin”, “Çiçek Senfonisi”, “Dünya Kaçtı Gözüme”, “Ben DeÄŸildim”, YumuÅŸaklıklar DeÄŸil”, “Bir Kapı Önünde”, “Nasılsın”, “Bugün ve Bugün”, “Benden Sonra Mutluluk” adını verdiÄŸi birçok ÅŸiir kitabı ile “Dün YaÄŸmur YaÄŸacak” ve“Ça” adlı hikayelerini yayımladı.
Onun en bilindik, ÅŸarkı olmuÅŸ ÅŸiiri ise, kuÅŸkusuz “Lavinya” oldu…
Sana gitme demeyeceÄŸim.
ÜÅŸüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
…
*
Bir çocuk doÄŸdu, bendim.
Sıraya girdim insanlar içinde.
Alay bayrak büyüdüm,
Odalar, sofalar içinde.
…
Dünyanın en büyük ordusu iki kiÅŸidir,
En kalabalık kenti de bir kiÅŸi…
Başladığından beri onların bitmez savaşı
Evden eve taşınır durur o bir kişi.
*
Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaÅŸam boyu bitirmek deÄŸil de,
Sana hep, hep yeniden baÅŸlamak isterim.
…
Bir düÅŸün’de beni sana ayıran,
Yalnızlık paylaşılmaz,
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
*
Hastanede veya hapishanede
Hayatını yazma!
Sonunu bir merak eden çıkabilir.
Hastanede her gece insan,
Birkaç yaÅŸam yitirebilir ya da yaÅŸayabilir;
Hapishanede ise her sabah.
Babamın öldüÄŸünde aylardan Haziran'dı,
O elli dördündeydi, ben yedi.
Bir ışık söndüÄŸünde yol yandı.
O kedi bunları nasıl da bildi.
…