Koskoca bir vazgeçişin izlerini gözler önüne sermek mümkün müydü?

Kurduğum tüm hayallerimden,

Gözlerimi kapattığımda duyduğum huzur sesinden,

Yaşadığım tüm sevgilerden,

Vazgeçtim!

Dün büyümek istediğimden,

Bugün büyüdüğümden,

Ve yarınlar için senden vazgeçtim.

Vazgeçtim!

Gözlerinde buluştuğumuz saniyelerden,

Geleceğini hayal edip duyduğum her kapı gıcırtısından,

Ben en çokta bende kalan anılarından vazgeçtim.

Vazgeçtim!

Annemin helal sütünden,

Arkamda dağ gibi dik duran babamdan,

Sorgusuz sevdiğim kardeşlerimden vazgeçtim.

Vazgeçtim!

Kurduğum hayallerden, olmayacak dualarımdan,

Geçmişten gelen gelecek kaygısından,

Düşünmekten vazgeçtim.

Vazgeçtim!

Doğumdan ölüme kadar kendimden vazgeçtim!

Düşünsenize uğruna ölecek kadar çok sevip, uğruna kırılmaları göze alamamak.

Bunun bedelini kim kime ne denli öder bilmiyorum ama ben vazgeçerek ödedim bedelimi.

Sorunsuz yaşanan hayata; bir sıcak gülüşü çok gören sana, vazgeçişle veda ettim.