Fotograf : Tuğba Turan Aynak

Yazmak değerlidir…

Söz konusu değerin sağlaması ; özneleri, gerçekleri, arzuları, kızgınlıkları, nesneleri, hayalleri, olayları düşünceleri ve bir çok şeyi doğru bir şekilde kaleme almakta gizlidir… O nedenle dünyanın en zor işidir yazmak…

Kalem dünyanın en ağır yüküdür. Bir yazarın hayatındaki en büyük ve bitmeyen sorumluluğudur. Sanmayın ki sürekli yazmak ve kelime cümbüşü yaratmak marifettir…

Bir yazar için bence asıl erdem boşa akıp giden, bazen taşan, kimi zamansa debisi azalmaya yüz tutan hayat nehriyle bulunduğu evreni besleyebilmektir.

Nitekim Ayfer Yüksel insanlığa ait ne varsa duygusu, tecrübesi, kişiliği, bilgisi, açık görüşlülüğüyle birlikte yaşama akıtmaktadır…

Bana göre Ayfer hanım, milyonlarca insanın arasından öne çıkarak ‘’katı olan her şeyin buharlaşması’’na sayfalarca meydan okumaktadır. ‘’Sekoya ve  Ben’’ ile birlikte Ayfer hanımın bu toplumda yükü omuzlayacak güçte ve sorumlulukta olduğuna şahidiz.

Bazen belli başlı dönemlerde kütüphanenizin raflarına bakarken ve ne okuyacağınıza, ne düşünmek istediğinize karar veremezken bulunduğunuz yerden kaçmak  istersiniz…

Sekoya ve Ben’i okumak bu kaçışa yardım ediyor bence.

Hüzünlü bir hikayeyi anlatıyor Ayfer Yüksel.

Hani hüzün dolu kitaplar vardır. Ama bu hüzün sizi öyle sıkmaz, isyan ettirmez, sakinleştirir. ‘’Sekoya ve Ben’’ kitabında da böyle bir hüzne tanık oldum diyebilirim. Kuvvetli bir betimlemeyle sanki bir tabloya bakarmışçasına daldığınız romanda karakterlerin yaşamlarına hızlıca adapte oluyor ve bırakmak istemiyorsunuz.

Kitabın en güzel yanı ise sizi yormadan akıcı ve elinizden bırakmayacağınız kadar sürükleyici olması.

Ayrıca kitabın adı bile saygı yüklü vesselam ! ‘’Ben ve Sekoya ‘’ dememiş yazar !

Okunmasını ve okutulmasını tavsiye ederim.

İyi okumalar.

Kitaptan bir kaç alıntıyla yorumumu tamamlamak istiyorum ;

‘’ Yıllar önce  yazdığım bir şiirin içinde yaşıyor gibiyim şu an. ‘’

‘’Anlam kargaşası yaşayan benliğim cıvımış bir beynin içinde bocalayıp duruyor. ‘’

‘’ Ah İstanbul, sen ve ben, son sayfası asla yazılmayacak olan bir roman gibiyiz ! ‘’

‘’ Medeniyet aklın ve ahlakın birleştiği yerde yeşerebilir ancak. ‘’

‘’ Hiçbir emek parayla ölçülemez.’’

‘’ Yalnızlığı yavaş yavaş içinde bağıran bir sessizliğe dönüştü.’’