Sadece karanlık vardı sonra karanlığın içinde tek bir su damlası, bir damla bin damla oldu sonra her biri bin oldu, her bir su damlasındaki küçük enerji ışık oldu ve karanlık Işık’tan uzaklaştı karanlık uzaklaştıkça su damlaları çoğaldı ve ışık büyüdü, ışık suya şekil verdi su buz oldu, toz oldu, toz la buz bir oldu çamur oldu, çamur kendi etrafında döndü, döndükçe yandı yıldız oldu, yıldız bir tohum gibi suyla, buzla, tuzla beslendi büyüdü… Ve başka yıldızlarım doğuşuna şahit oldu, yıldız büyüdükçe karanlık uzaklaştı, sonra yıldızlar bir arada tavaf ettiler onlar beraber tavaf ettikçe galaksiler oluştu.

Ardından bir su damlası karanlığa süzüldü ve başka yerde yeni bir ışık yenir bir toz yeni bir yıldız doğdu ve orada da bir galaksi oldu, galaksiler çoğaldıkça evren oldular, ve karanlık uzaklaştıkça karanlıkta yine bir su damlası sonra aynı şeyler oluyor ve hiç durmayacaksızın büyüyor, O büyüdükçe biz küçülüyoruz, ama ne Evren’in büyüdüğünü görüyoruz nede küçüldüğümüzü; Bilgi yüklü Kişiler bileğilerinden söz etikleri zaman, mütevazi bir şekilde şu örneği verirler ; Bir iğneyi okyanusa daldırıp çıkarın, o iğnenin ucunda ne kadar su varsa bende bilği okyanusunda iğnenin ucundaki su damlası kadarını bilirim deyip tarif ederler, işte o su damlası kainatın başlangıcındaki su damlası değil bu onun bilgiyi açıkladığı su damlasıdır, bir su damlasında kainat gizlidir, her su damlası hayattır ve hayat sizsiniz, sizde bir su damlası gibi bir kainata sebep olursunuz, Kainatın sırrı bir su damlası; peki su damlası nasıl oluştu?

İşte bu sırrı bilmekte sizin elinizde, ben kainatın sırrını sorguladım ve bu kanıya vardım sizlerde su damlasını sorgularsanız kendi içinizde su damlasının sırrını bulabilirsiniz; Bir taşın suya çarpıca çıkarttığı enerji dalgalanmalara neden olur, lakin bir su damlası kendi başına Evren’i oluştur.